READ THIS!!!!!!

BLOG INI DI LINDUNGI UNDANG-UNDANG HAK CIPTA!! MOHON UNTUK TIDAK MENGIKUTI/MENYALIN/MEMBAJAK. BOLEH BACA INI UNTUK BAHAN PERTIMBANGAN http://id.wikisource.org/wiki/Undang-Undang_Republik_Indonesia_Nomor_19_Tahun_2002
BE CREATIVE GUYS!! JADI ANAK NEGERI YANG BERKARYA!! DAN JANGAN BANGGA DENGAN DENGAN HASIL JIPLAKAN!thks.

Rabu, 23 Januari 2013

Love With Someone Like a Star (bab 9)


Bab 9.
            “ya? Ada apa?”, saut kakak kelas itu. Keadaan aula sedikit gelap, terus cahaya yang masuk sedikit.
            Gue mendekat sambil ngasih bukunya, “ini kak, kata tukang kantin kemarin ketinggalan”.
            “Tiara?”.
            Gue pasang tampang bingung terus nyari tempat buat ngeliat yang disinari cahaya. “kak Calvin???!”.
            “kamu dapet buku ku dari tukang kantin?”.
            “iya kak. Aku pikir orang yang punya buku ini cewek, ternyata kak Calvin hahaha”.
            “pada ngira nama Jeremyca Leonavin Nuranda itu cewek ya? Hahaha”.
            “kan nama kakak bagus tuh, kok di panggilnya Calvin? Kenapa engga Jeremy gitu? Wkwk”.
            “kamu duduk aja ra, engga enak ngobrolnya kalo berdiri gitu”. Akhirnya gue duduk sila di depan kak Calvin. Entah kenapa…gue ngerasa seneng bisa berdua disini.
            “coba kak kasih tau aku. Sebelum aku kepo duluan wkwk”.
            “kan nama aku Jeremyca Leonavin, mama aku manggilnya Avin, papa ku maunya Leo. Tapi kata mamaku Leo kesannya sangar, jadi di panggil Alvin, kan beda tipis tuh. Terus kata papa ambil c sama a dari kata awal aja, jadi di panggil Calvin. Gitu deh sejarahnya hahaa”.
            “unik kak unik hahaha. Nama panjang kamu?”.
            “Tiara Mustika Sandradina, kak hehehe”.
            “sejarahnya gimana tuh?”.
            “kalo kata mama Sandradina itu sambungan nama papa sama mama, Sandro sama Ardina”.
            “kalo Mustika nya?”.
            “kalo kata mama sih karena anak perempuan. Bahkan nama kakak-kakakku sama aku nama panjangnya sama, cuman beda awalannya”.
            “emang kamu punya kakak berapa?”.
            “punya 3 kak, yang pertama Tisya, terus Tamara, Tasya, Tiara deh. Nama belakangnya sama semua Mustika Sandradina hehehe”.
            “unik, bagus kok namanya :)”.
            “tapi mama sama papaku kurang kreatif kak, masa sama semua wkwk”.
            “engga apa-apa, nama itu kan doa. Ohiya, gimana ceritanya kamu bisa ngeluarin Keyla?”.
            “ha? Bukan aku kali kak yang ngeluarin, tapi kepsek. Aku ini korban bully-ing dari kak Keyla, dan masalahnya spele. Gara-gara kakak-_-“.
            “ha? Aku? Kok bisa gitu?”.
            “kak Keyla engga suka aku kenal sama kak Calvin. Mungkin dia suka sama kakak”.
            “yaampun, biarin deh. Syukur-syukur dia bisa dikeluarin. Dia tuh bikin risih hidup aku”.
            “hahaha, engga boleh gitu kak sama fans”.
            “bisa aja kamu hahaha”.
            “kak Calvin mirip banget sama Fali…”.
            “ha? Fali? Siapa tuh?”.
            “ha? Engga kak, salah ngomong hehehe”.
            “yaudah, kita keluar yuk! Sebelum bel masuk dan dicurigain yang lain berduaan di aula, gelap-gelapan, nanti fitnah. Yuk”, saut kak Calvin yang ngejulurin tangannya buat bantuin gue bangun. Entah kenapa……gue ngerasa melting sendiri wkwk.
            Pas keluar aula jadi ngeliatin gue smaa kak Calvin. “kak, sini deh”, saut gue sedikit jinjit. “kenapa orang-orang jadi ngeliatin kita?”, tanya gue sambil berbisik.
            “sini”, saut kak Calvin yang belik berbisik. “udah biarin aja, mungkin mereka agak heran ngeliat aku sama sama kamu. Soalnya yang merka tau aku engga deket sama banyak cewek”.
            “ha? Kalo engga deket sama cewek, deket sama cowok dong kak? Jeruk makan jeruk dong?-___-“, suat gue dengan muka takut.
            “hush! Enak aja kalo ngomong! Aku masih suka sama cewek tau!”, saut kak Calvin sambil ngejitak gue. “yaudah, balik ke kelas sana. Tau jalan pulang kan?hahha”.
            “tau lah kak, emangnya aku butiran debu?wkwk”.
            “ada-ada aja kan. Yaudah sana”, saut kak Calvin yang sempet nyentuh rambut gue. Dalam hati…. “mati gue mati! Mati bahagia gue kalo kaya gini!!!”.
            Pas gue sampe pintu kelas, pas banget bel masuk. “siapa yang lagi seneng karena abis berduaan sama kak Calvin????”, saut Defa dengan tampang introgasi.
            “kok lo tau sih?!”, saut gue dengan tampang bingung.
            “jelas aja tau, liat nih”, saut Defa yang langsung nunjukin layar kacanya hapenya.
            “buset… itu 6 orang berurutan sama-sama ngetweets ‘Calvin sama tiara keluar dari aula berduaan’. Sial-__- kok cepu di twitter deh?-_-“.
            “tapi seneng kaaan? Ngapain aja lo berdua?! Hah?!wkwk”, saut Defa yang pura-pura marah.
            “biarkan gue dan dia aja yang tau hahahaha”, saut gue dengan tampang jahat.
            Di rumah gue lagi nemenin Malha sama Milly makan. “Milly!! Sayur nya harus dimakan!”, saut gue.
            “aku sayurnya di makan kok kak! Malha tuh yang engga di makan”, saut Milly.
            “iya! Maksutnya kamu Malha-_- duuh, ribet deh kalo gini”.
            “kalo mau gampang bedain Malha sama Milly dari dagunya aja. Milly dagunya lebih lancip kak”, saut Marcel.
            “oooh, gitu toh rahasianya. Okedeeh, sekarang mah gampang bedainnya wkwk”.
            “kak, jadwal Fali nih. Aku forward ke bbm kakak ya?”.
            “ngapain cel?-_-“.
            “ya, biar kakak nonton? Ngefans kaaan?hahaha”.
            “engga juga”.
            “yee, mending Fali kak daripada siapa tuh yang rapper engga jelas itu”.
            “enak aja Reza Anugrah dibilang engga jelas!-_-“. Marcel cuman ketawa-ketawa. Akhrinya gue jadi baby sister sehari karena kak Tisya nemenin kak Tamara nyari perlekapan baby sama suaminya masing-masing. Kak Tasya lagi pergi sama kak Sam, dan gue dirumah sendiri ngurusin bocah-_-.
            Waktu mau nidurin Malha sama Milly, gue keceplosan. “buruan tidur Milly!! Malha!!! Aku mau nonton Fali!!!!”. Dan disitu Marcel mandang gue dengan tampang aneh yang nyebelin.
            Setelah pada tidur, gue diem-diem kebawah dan ngikutin jadwal on air Fali yang dikasih sama Marcel. Ngeliat Fali berasa ngeliat kak Calvin. Entah kenapa gue lebih ngerasa serseran kalo sama kak Calvin, beda sama Fali. Serserannya berasa lagi sama kak Calvin…
            Tiba-tiba ada yang mencel bel, berharap itu kakak-kakak gue yang baru pulang. Pas buka… “boleh kan kita belajar disini????”.
            “Defa? Reza?!-__-“.
            “boleh gak???hehe”, saut Defa.
            “boleh-boleh, ayok masuk”, saut gue.
            “kok rumah lo sepi ra?”, tanya Reza.
            “iya, kakak-kakak gue pergi semua. Ini aja gue baru nidurin keponakan-keponakan gue”.
            “kasian banget deh lo ra. Kita mau belajar apa dulu nih?”, tanya Defa.
            “Sejarah dulu aja gimana?”, tanya Reza. Gue cuman ngangguk terus izin ke kamar buat ambil buku.
            Akhirnya gue belajar bertiga di belakang rumah. Entah kenapa disini gue ngerasa seneng bareng sama Reza. Ada sisi dimana gue ngerasa nyaman, ada sisi dimana gue ngerasa aman. Tapi rasanya gue tetep takut, karena ketakutan gue ini yang bikin gue ngerasa aneh dan nyoba buat terus cari yang lain.
            Rasanya gue pengen tau persaan Reza yang sebenernya itu kaya gimana. Dan gue juga pengen tau perasaan gue ini sebenernya apa. Mungkin ini yang dinamakan labil. Kalo gue pikir-pikir dari awal ngerasa ada yang ‘lain’ sama perasaan gue ke Reza itu gara-gara dia mirip sama idola gue. Sama halnya kaya perasaan gue ke kak Calvin.
            Karena itu gue emang engga berani buat nentuin perasaan sendiri karena gue tau, sampai detik ini gue suka sama cowok yang didominasikan sugesti dari diri gue yang ngidolain seseorang ke cowok itu, siapapun.
            “ra!!”, saut seseorang.
            “ha?! Kenapa?! Ada apa?!”, saut gue kaget.
            “lo dari tadi bengong ra. Lo kenapa? Sakit?”, tanya Reza.
            “engga kok, gue cuman mikirin sesuatu aja”.
            “yakin? Kalo ada apa-apa coba cerita aja ra, kali aja gue bisa bantu”.
            “thanks za. Hm, mungkin gue agak stress aja mau ngadepin UTS hehe. Defa mana?”.
            “Defa ke kamar mandi tadi”.
            “kok gue engga tau?”.
            “lo dari tadi sibuk ngelamun, ya engga tau”.
            Gue pasang tampang bete, engga lama Defa dateng. “ra, lo kenapa? Muka lo belipet-lipet gitu?”. Gue diem. Defa merhatiin gue, terus merhatiin Reza, merhatiin gue, terus merhatiin Reza lagi. “lo berdua kenapa? Gue jadi ngerasa aneh”.
            “ra!”, saut Defa sambil nepok paha gue.
            “ha? Apaan sih fa?! Kok lo ngagetin gue?!-_-“, saut gue dengan tampang bete.
            “lo bengong ya?ckck”, saut Defa sambil geleng-geleng. “Reza!!”.
            “ha? Kenapa fa?”, tanya Reza yang kayaknya abis bengong juga.
            “lo berdua bengong bareng ya? Untung engga kesambet bareng-_-“, saut Defa.
            “elu sih ra”, saut Reza.
            “elu za”.
            “elu yang bengong duluan”.
            “tapi kan lo juga bengong”.
            “untung engga ada yang kesambet”.
            “kalo ada yang kesambet, paling elu duluan za”. 
            “lo duluan ra, lo yang paling lama bengongnya”.
            “heh! Kok malah berantem sih?!”, saut Defa.
            “siapa coba yang berantem-_-“, saut Reza.
            “tau lu fa, aneh-aneh aja”, saut gue.
            “duh, saiko lo berdua-_-. Eh, gue boleh izin balik duluan gak?”, tanya Defa.
            “engga!”, saut gue dan Reza kompak.
            “kok kalian jahat sih?-_-“.
            “hahahah, bercanda fa. Yaudah, hati-hati yaaa bawa mobilnya”, saut gue yang nganterin Defa ke depan.
            Belum jauh Defa pergi, kak Tamara sama kak Tisya dan suami-suaminnya dateng. “ra, kok ada motor?”, tanya kak Tamara.
            “iya, ada temen kak”.
            “kayaknya motor cowok deh”, saut kak Marco.
            “yaa, emang cowok kak._.”.
            “temen atau pacar nih?haha”, saut kak Alex.
            “temen kak, serius deeeh”.
            “kalo lebih dari temen juga engga apa-apa sih raa. Yang penting tau bobot bebet nya hahaha”, saut kak Tisya sambil ngelus-ngelus rambut gue terus masuk.
            Gue balik ke belakang. “ada siapa ra?”, tanya Reza.
            “itu kakak-kakak gue baru balik”.
            “perasaan ada suara cowoknya deh”.
            “yaa, itu suami-suaminya hehe”.
            “yaampun, tapi keliatannya kakak-kakak lo masih muda gitu deh”.
            “yaa, gitu deh hehe”.
            “raaa! Temennya ajak makan sini”, saut kak Tisya dari dalem.
            “za, makan yuk!”.
            “engga ah ra, gue engga enak”.
            “lah emang kenapa? Jangan takut diracunin hahaha”.
            “bukan gitu hahaha”.
            “yaudah, ayok bangun”, saut gue sambil narik tangan Reza.
            “engga usah deh ra”.
            “ayok za, masa gue tinggalin lo sendirian disini”, saut gue yang tetep megang tangan Reza. Reza ngeliatin tangan gue. “za! Rezaaaa!!!”, saut gue yang goyang-goyangin tangan Reza sampe akhirnya nyenggol buku.
            Bukunya jatoh, dan waktu coba ambil berdua malah gue yang ngerasa meleleh. Tatapan mata Reza anget banget, saking angetnya emang bener-bener bikin gue meleleh. “raa!! Buruaaan!!!”, saut orang dalem.
            Gue yang kaget buru-buru angkat kepala tapi naas malah kejedot meja, sama halnya kaya Reza. “aduuuh!”, suat gue dan Reza kompak.
            “elo sih pake nyenggol buku”, saut Reza.
            “kan engga sengaja-_- udah ah yuk makan! Udah di tunggu”, saut gue yang langsung narik Reza masuk.
            Pas sampe meja makan. “makan apaan kak?”, tanya gue.
            “ya makan makanan yang ada lah ra, engga usah nanya-nanya yang penting kenyang”, saut kak Tisya.
            “btw, duduk dong ra. Masa gandengan mulu”, saut kak Alex.
            “sirik aja yang jarang gandengan! Duduk za”, saut gue yang langsung nyuruh Reza duduk. “kenalin dong ra, engga sopan didiemin”, saut kak Tamara.
            “iyaiyaa. Kakak-kakak ini namanya Reza. Za, ini kakak-kakakku. Ada kak Tamara, kak Tisya, kak Alex, sama kak Marco”, saut gued engan nada sedikit terpaksa.
            “Reza kak :)”, saut Reza dengan senyum manis.
            “temen sekolahnya?”, tanya kak Tisya.
            “iya kak hehe”, bales Reza yang keliatan malu-malu.
            “tunggu deh, aku perhatiin kok kalian mirip?...”
Bersambung~

Tidak ada komentar:

Posting Komentar